Σταμάτης Σταματίου
| Σταμάτης Σταματίου | |
|---|---|
.jpg) Ο Σταμάτιος Σταματίου στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο (1913). | |
| Νομάρχης Ρεθύμνης | |
| Περίοδος 1929 – 1933 | |
| Προκάτοχος | Ανδρέας Μάρκελλος |
| Διάδοχος | Γ. Σήφακας |
| Νομάρχης Δράμας | |
| Περίοδος 19 Δεκεμβρίου 1924 – 11 Ιουλίου 1925 | |
| Προκάτοχος | Κωνσταντίνος Στασινόπουλος |
| Διάδοχος | Ταξιάρχης Χριστόπουλος |
| Νομάρχης Πέλλης | |
| Περίοδος 13 Σεπτεμβρίου 1918 – 9 Νοεμβρίου 1920 | |
| Προκάτοχος | Παναγιώτης Τσιτσίλιας |
| Διάδοχος | Εμμανουήλ Κωνσταντίνου |
| Περίοδος 6 Δεκεμβρίου 1922 – 21 Ιουνίου 1924 | |
| Προκάτοχος | Αλέξανδρος Παχνός |
| Διάδοχος | Γ. Γκράβας |
| Νομάρχης Φλωρίνης | |
| Περίοδος 3 Οκτωβρίου 1917 – 13 Σεπτεμβρίου 1918 | |
| Προκάτοχος | Αχιλλέας Καλεύρας |
| Διάδοχος | Στυλιανός Γρηγορίου |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1881, Ναύπακτος |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 1946 (65 ετών) Θεσσαλονίκη |
| Εθνότητα | ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Σύζυγος | Θεανώ Δώδου |
| Σπουδές | Νομικά, Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Επάγγελμα | δημοσιογράφος |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σταμάτης Σταματίου (Ναύπακτος, 1881 – Θεσσαλονίκη, 9 Ιουλίου 1946) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, σκιτσογράφος και πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως νομάρχης. Ως δημοσιογράφος και συγγραφέας είναι περισσότερο γνωστός με τα αρχικά «Σταμ. Σταμ.», όπως υπέγραφε στα έργα του. Διατέλεσε νομάρχης σε νομούς της Μακεδονίας και της Κρήτης.
Πρώτα χρόνια και σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1881. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος και Βασιλική Σταματίου, το γένος Ανδρεοπούλου. Μικρότερος αδελφός του ήταν ο επίσης δημοσιογράφος και λογοτέχνης Χάρης Σταματίου (1890–1951).
Πολύ νέος ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, πρώτα μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Η Διάπλασις των Παίδων και κατόπιν εργαζόμενος στην Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη. Αποφοίτησε από το Λεόντειο Λύκειο της Αθήνας, για να σπουδάσει μετά στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.[1]
Την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων ο Σταματίου υπηρετούσε στον Στρατό ενώ παράλληλα δημοσιογραφούσε και έγραφε στρατιωτικές ιστορίες. Σε μία ηρωική πράξη, όταν υπηρετούσε ως έφεδρος δεκανέας, στη Μάχη της Στρώμνιτσας τον Ιούλιο του 1913, άρπαξε μια κόκκινη σημαία πολεμώντας σώμα με σώμα με τους Βούλγαρους.[2] Για την πράξη του εκείνη προήχθη τιμητικά σε λοχία.[1]
Νομάρχης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σταματίου ήταν βενιζελικός. Τη δεκαετία του 1910 υπηρέτησε ως υποδιοικητής στο Σιδηρόκαστρο, στη συνέχεια στην Καστοριά και έλαβε μέρος στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Διετέλεσε Νομάρχης Φλωρίνης από το 1917 ως το 1918,[3] στη συνέχεια Πέλλας από το 1918 ως το 1920 και ξανά από το 1922 ως το 1924, Νομάρχης Δράμας από το 1924 ως το 1925[4] και Νομάρχης Ρεθύμνης από το 1929 ως το 1933.[5]
Ευθυμογράφος και σκιτσογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σταματίου έγραψε πολλά ευθυμογραφήματα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά (Ακρόπολις, Έθνος, Μπουκέτο, κ.ά.). Τα κείμενά του, γραμμένα σε ρουμελιώτικο ιδίωμα και με σκίτσα του ίδιου, τα υπέγραφε με το ακρώνυμο «Σταμ. Σταμ.» και έφεραν τον γενικό τίτλο Ιστορίες του χωριού. Με το ίδιο όνομα, ορισμένα από τα ευθυμογραφήματά του κυκλοφόρησαν και σε βιβλίο το 1946.[6] Το 1974 κυκλοφόρησε ένας ακόμα τόμος με ευθυμογραφήματα του Σταματίου με τίτλο Εύθυμα και σατιρικά.[7]
Τελευταία χρόνια και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την περίοδο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-1941) ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό ως πολεμικός ανταποκριτής μέχρι το Πόγραδετς. Κατά την περίοδο της Κατοχής, η υγεία του κλονίστηκε. Απεβίωσε σε ηλικία 65 ετών στη Θεσσαλονίκη στις 9 Ιουλίου 1946.
Ο Σταματίου για την προσφορά του στο ελληνικό έθνος τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Του απονεμήθηκε επίσης ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από την κυβέρνηση της Γαλλίας το 1918.
Το 1922 νυμφεύθηκε την Εδεσσαία Θεανώ Δώδου. Έτσι τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε στην πόλη της συζύγου του.[8][9]
Η Εταιρεία Ναυπακτιακών Μελετών τίμησε τον ίδιο και τον αδελφό του Χάρη με φιλολογικό συνέδριο το 1999[10].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Αθανασιάδης, Παντελής Στεφ. (14 Ιουλίου 2016). «Σταμάτης Σταματίου ή Σταμ Σταμ: Μία μεγάλη προσωπικότητα από τη Ναυπακτία». NPress.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Η ηρωική πράξη του νομάρχη Φλώρινας Σταμάτη Σταματίου». florinapast.mysch.gr. 13 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Αγγελόπουλος, Περικλής Γρ. (1965). Πολιτική διοίκησις και αυτοδιοίκησις εις την Βόρειον Ελλάδα 1912-1965. Θεσσαλονίκη: Αγροτικαί Συνεταιριστικαί Εκδόσεις. σελ. 104.
- ↑ Κούρτης, Γεώργιος Ι. (2014). Στοιχεία από τη διοικητική ιστορία της Δράμας 1913-2014. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Κυριακίδη. σελ. 84. ISBN 9789605990510.
- ↑ Κρυοβρυσανάκης, Λευτέρης (30 Δεκεμβρίου 2015). «Νομάρχες και αντιπεριφερειάρχες από το 1899 έως το 2010: Το κτίριο Νομαρχίας-Αντιπεριφέρειας Ρεθύμνου». Ρεθεμνιώτικα Νέα (Ρέθυμνο). http://rethnea.gr/το-κτίριο-νομαρχίας-αντιπεριφέρειας. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Σταμ., Σταμ. (1946). Ιστορίες του χωριού. Αθήναι: Τύποις Πυρσού.
- ↑ Σταμ., Σταμ. (1974). Εύθυμα και σατιρικά. Αθήναι: Εκδόσεις Διόνυσος - Γεωργ. Νασιώτη.
- ↑ Ηλιάδης, Βασ. (1 Αυγούστου 1946). «Τα γεγονότα και τα ζητήματα: Σταμ. Σταμ.». Νέα Εστία 40 (458): 819-820.
- ↑ Παπαδάκης, Κωστής (5 Ιανουαρίου 2021). «Σταμάτης Σταματίου (Σταμ-Σταμ), Νομάρχης Ρεθύμνου». Ρεθεμνιώτικα Νέα (Ρέθυμνο). http://rethnea.gr/σταμάτης-σταματίου-σταμ-σταμ-νομάρχη/. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Σταμ. Σταμ. Χάρης Σταματίου: Γ΄ Συμπόσιο Ναυπακτιακής Λογοτεχνίας, Ναύπακτος 15-16-17 Οκτωβρίου 1999 [Ναυπακτιακά ΙΑ΄ (2000)]. Αθήνα: Εταιρεία Ναυπακτιακών Μελετών. 2002.